Experiencing heavenly ecstasy of Cracow - why did I fall in love with this city??

Tuesday, December 29, 2015

Do you even realize how many meanings may unite in itself the word 'ecstasy'?

'But you keep running as fast as you can

...you believe in a promised land'

'You've captured and confronted me

Put me out of a misery

Tortured me til I gladly agree on anything at all'

'A new dream rudely wakes me and begs me to hold on. Let go.

I'm alive. I'm alive. I'm alive....'

So, ecstasy: pleasure, delight, rapture, a good old 'orgasm'? I shall warn that now we're talking about emotional and spiritual ecstasy, which passes into enjoyable physical sensations (such as butterflies and other insects in a stomach or head), not vice versa.

Like many mortals, I find it difficult to catch these pleasant moments of pure delight although I admit that positive approach to everything firmly got into my habit. However, what I have been through during 6 days in Cracow..... is one of the most bizarre, subjective and glorious of mine reminiscences.

Alert message No. 1: this and three subsequent blog posts will be bold and inspiring attempts to share with you experiences and reflections I have been covered with for these six days in Cracow city. So the saving-words task will be nearly an impossible one, but I still will try to leave the unnecessary part of emotions in myself - in Pandora's box.

Alert message No. 2: heh, in this and following posts you will be wallowed in tons of photos (which I knowingly didn't process by the filters that much to let you see not only the good quality of the camera, but also to see in sort of virtual reality everything what had been inspiring me so strongly). Here are songs - only these few songs I was listening to during the rare free moments in Cracow. These artworks brought me to the pleasant delirium in addition to all things I had seen for the day. Particularly the melody of each song perfectly captures my emotions in different states of mine madly inspired or physically exhausted body (because of the walks from 7 to 23 o'clock with minor breaks). Therefore, I advise you with all my heart to listen to all the music in this message several times (also would not hurt to pay attention on the lyrics - to enhance the effect). I hope at least some scanty portion of my spiritual happiness and reached serenity transmits to you in this manner ;)

There's no point at all in atomizing the whole into the orderly-described days of the trip so methodically serving you scraps of my general opinion concerning Cracow. Then I will present you a little something - a worthless cast of surface thoughts and feelings. I will do it differently, I want to emphasize segments of places and time when the emotional tension was unbearably awakening and brought me to this innermost "ecstasy".

The old part of city, which I studied and in which I constantly remained, in accordance with an unwritten but still the fact - was charming by its nature, the spirit of old times inasmuch Cracow stayed hardly affected because of wars in contrast to Warsaw, for example. 90% of Cracow is authentic, that's why I began to sink in its different reality as soon as I had got out of the railway station. No hint of futurism or modernity - it's the main and most remarkable feature of the old Cracow city. If the inside-interior of the buildings may differ, the exterior does not. The outside apperance, the architecture, large, but symmetrical rows of brick and stone houses influences your perception of the word "city", deforms it. And in single one of these little houses apart from people specifically in the basements, but inside the house too are hidden alluring cafes, coffee houses, pubs, night clubs or bars - any of them to suit your taste. Moreover, whether it's a club or a restaurant - every place possess its fantastic, unique character. This Cracow's feature I fell in love with primarily - there everything is individual, different from the rest. But it's exceptionally positive note. Each component of the city: each house, sculpture, narrow street and cafe is as the same personality as we all are. Every place has a right to exist as an independent "person". I don't know exactly how to convey my impression.. all in Cracow - animated or not conducts with you a persistent, mute, surprisingly fascinating dialogue. Individuality of this city reveals in you your own one.

What is more marvelous, maybe due to lots of tourists, but even people in Cracow seem to be distinctively friendly, welcoming, positive-minded. Me and my friends came across with those, who recommended and accompanied us to a new exciting place, which was concealed from the ordinary stranger, or there were persons, who offered us help to make a photo (or those, who deliberately got into our photos for fun).The sense of being acquainted with all the people in Cracow like we were the one huge family kept me on the alert. It was as if I had been living in this city for so long, but realized the actuality only recently. Too weird feelings dwelled in me without any break, however they opened my eyes to things about the existence of which I had barely guessed.

Concerning the night Cracow...

___________________________________________

Вы хоть понимаете сколько много значений объединять в себе может слово "экстаз"? Наслаждение, упоение, старый добрый "оргазм"? Так, предупрежу, речь идет сейчас о эмоциональном и душевном экстазе переходящем в приятные физические ощущения (типо бабочек и подобных насекомых в голове или животе), а не наоборот.

Мне, как и многим смертным, трудно поймать такие приятные моменты чистейшего наслаждения хотя признаю что позитивный подход ко всему намертво вошел в мою привычку. Но то, что я пережила всем своим "я" во время 6 дней в Кракове..... - это одно из самых странных, наисубъектившейших и наипрекраснейших моих воспоминаний.

Предупреждение номер 1: данный и 3 последующих поста будут смелыми и вдохновляющими попытками поделиться своими пусть и индивидуальными, но перевернувшими мою душу во все стороны переживаниями и рефлексиями, которые накрыли меня во время моего посещения Кракова. Так что экономить со словами будет почти невыполнимой задачей, но все равно буду стараться оставить излишности огрома эмоций в себе - в ящике Пандоры.

Предупреждение номер 2: хех, в этом и следующих постах на вас посыпятся тонны фото (которые я намеренно сильно не обрабатывала фильтрами, дабы кроме хорошего качества фото вы увидели все что меня так вдохновило без излишних преукрашиваний, в эдакой виртуальной реальности) и несколько песен, единственные которые я слушала в те редкие свободные минуты в Кракове. Эти произведения доводили меня до наиприятнейшего исступления вдобавок ко всему увиденному за день. Особенно мелодия каждой песни идеально отражает мои эмоции в разные состояния моего либо до сумасшествия вдохновленного , либо измученного физически прогулками пешком от 7:00 до 23:00, с незначительными перерывами, тела. Поэтому я от всего сердца советую несколько раз прослушать всю музыку в этом сообщении (на тексты песен тоже не помешало бы обратить внимания для пущего эффекта ). Уповаю на то что хоть какая-то мизерная часть моего душевного счастья и достигнутой безмятежности передастся вам таким путем ;)

Нет вообще никакого смысла в разделения целого на части или упорядоченно-описанные дни поездки дабы методически подавать вам обрывки моего мнения насчет самого Кракова или собственных переживаний. Тогда я представлю лишь мало чего стоящий слепок поверхностных мыслей и чувств. Я сделаю по-другому - подчеркну скупление мест и времени когда эмоциональное напряжение было невыносимо пробуждающе и доводило до того самого внутреннего "экстаза".

Старая часть города, которую я и изучала и в которой постоянно пребывала согласно неписанному, но факту - была очаровательна по своей натуре, духу старины, т.к. Краков почти не пострадал от воен в отличии от Варшавы к примеру. 90% старого города аутентична, поэтому и начала погружать меня в другую реальность стоило мне выйти из вокзала. Никаких намеков на футуризм или современность - это главная и самая замечательная черта старого Кракова. Если внутренность зданий может различаться, то внешне архитектура, большие,но стройные ряды кирпичных и каменных домиков особенно влияют на твое восприятие слова "город", деформируют его. А в каждом из этих домиков кроме людей, тем болле в подвалах или в самом домике, кроются, но так и манят уютные кафе и кофейни, пабы или ночные клубы или бары - на ваш вкус. Причем будь то клуб иль ресторанчик - у каждого заведения свой неповторимый, уникальных характер. В эту черту Кракова я сперва и влюбилась - тут все индивидуальное, свое, не похожее на остальное. Но это исключительно позитивная заметка. Каждая составляющая старого города: каждый домик, скульптура, узкие улочки и кафе - это такая же личность как и мы все, имеющая право существовать как нечто независимое. Не знаю как передать свои впечатления.. в Кракове все - одушевленное или нет, ведет с тобой неустанный немой удивительно увлекательный диалог. Индивидуальность Кракова открывает в тебе твою собственную.

Что еще занимательнее, может благодаря множествам туристов, но даже люди в Кракове кажутся отличительно дружелюбными, приветливыми, позитивно-настроенными. Нам попадались те кто советовал и провожал до нового, но восхитительного заведения укрытого от обычного странника, те кто предлагал помочь сделать фото или те кто намеренно, но для забавы залезали в наши фото. Чувство, будто мы знакомы со всеми людьми, словно мы одна большая семья и словно я живу в Кракове так долго; но поняла это совсем недавно. Сверхстранные чувства вселялись в меня без перерыва, но все открывали мои глаза на вещи о которых существовании я едва догадывалась.

Что касательно ночного Кракова.....

___________________________________________

Czy zdajecie sobie sprawę jak wiele znaczeń może jednoczyć w sobie jedne to słowo - "ekstaza"? Przyjemność, rozkosz, uniesienie, stary dobry "orgazm"? Uprzedzam, że teraz mowa jest o ekstazie emocjonalnej i duchowej przechodzącej w radosne uczucia fizyczne, a nie odwrotnie ( takie tam w rodzaju motyli lub innych owadów w brzuchu czy w głowie). Podobnie jak wielu śmiertelnikom trudno mi złapać te miłe chwile czystej uciechy, choć muszę przyznać, iż pozytywne podejście do wszystkiego stanowczo staje się moim przyzwyczajeniem. Jednak to przez co przeszłam podczas 6-dniowego pobytu w Krakowie...... należy do najbardziej dziwnych, subiektywnych i wspaniałych moich wspomnień.

Komunikat ostrzegawczy nr 1: ten i trzy kolejne wpisy na blogu będą odważnymi i inspirującymi próbami podzielenia się z wami moimi doświadczeniem i refleksjami, które opanowywali mnie przez te 6 dni w polskiej stolicy artystycznej. Zatem oszczędzanie słów będzie prawie niemożliwym zadaniem do zrealizowania, ale i tak będę się starała pozostawiać niepotrzebną część emocji w sobie - w puszce Pandory.

Komunikat ostrzegawczy nr 2: heh, w tym i następnych wpisach także zostaniecie zasypani tonami zdjęć (które z zamiarem nie obrabiałam filtrami aby nie tylko zauważyliście wysoką jakość aparatu, ale żebyście bardziej zanurzyli się w realność wirtualną przedstawiającą to co zobaczyłam na własne oczy i to co mnie tak zainspirowało). Piosenki te - jedynie tych kilku słuchałam podczas rzadkich wolnych chwil w Krakowie. Mianowicie te dzieła sztuki doprowadzały mnie do przyjemnego delirium, dodatkowo do wszystkich rzeczy, które widziałam w ciągu dnia. Szczególnie melodia każdego utworu doskonale oddaje emocje w różnych stanach mojego szaleńcze natchnionego lub fizycznie wyczerpanego ciała (z powodu codziennych spacerów od 7 rano do 12 w nocy z drobnymi przerwami). W związku z tym radzę wam z całego serca aby przesłuchaliście każdą z piosenek w tej wiadomości kilkakrotnie (ponadto, nie zaszkodzi zwrócić uwagę na ich teksty - w celu zwiększenia efektu). Mam nadzieję, że przynajmniej jakaś cząstka mojego szczęścia duchowego transmituje do was w ten sposób ;)

Nie ma sensu w rozpylaniu całości na uporządkowanie opisane dni wycieczki i metodycznie więc podawać wam skrawki mojej opinii dotyczącej Krakowa, dlatego, że wtedy przedstawię coś bezwartościowego - rzut myśli i uczuć powierzchownych. Zrobię inaczej - podkreślę skupienie miejsc i czasu, kiedy to napięcie emocjonalne było nieznośnie przebudzające i przynosiło mi tą wewnętrzną "ekstazę".

Stara część miasta, którą badałam i w której na stale przebywałam, zgodnie z niepisanym, ale jednak faktem - była czarująca ze swej natury, duchu minionych czasów, gdyż Kraków pozostał ledwie dotknięty wojnami w przeciwieństwie do Warszawy na przykład. 90% starówki krakowskiej jest autentyczna, więc tonąć w jej rzeczywistości zaczęłam od razu po wyjściu z dworca kolejowego. Ani śladu futuryzmu bądź zbędnej nowoczesności - to główna i najbardziej niezwykła cecha starego Krakowa. Jeśli wnętrze budynków może się różnić, to wygląd zewnętrzny nie. Fasady, architektura, długie i symetryczne rzędy kamienic wpływają na twoją percepcję słowa "miasto", deformują ją. A w każdym z tych domków poza ich mieszkańcami ukryte są, szczególnie w piwnicach, kuszące kawiarnie, puby, kluby nocne i bary - cokolwiek dopasuje się do waszego gustu. Co więcej, czy to klub czy restauracja - każda miejscówka posiada swój fantastyczny, niepowtarzalny klimat. W tej cesze Krakowa zakochałam się w pierwszej kolejności - wszystko tam jest indywidualne, inne od reszty. Cóż, jest to wyłącznie pozytywna uwaga. Każdy element miasta: każdy dom, rzeźba, wąska uliczka, kawiarnia jest taką samą osobowością jak i my. Każde miejsce ma prawo istnieć jako niezależny "człowiek". Nie wiem jak dokładniej przekazać swoje wrażenia.... wszystko w Krakowie - mające duszę lub nie, prowadzi z wami stały, niemy, ale zaskakująco fascynujący dialog. Indywidualność tego miasta odkrywa w tobie twoją własną.

Jeszcze bardziej cudowne jest to, że być może z powodu mnóstwa turystów, ale nawet ludzie w Krakowie wydają się być charakterystycznie przyjaznymi, gościnnymi, pozytywnie myślącymi. Napotykałam się z przyjaciółmi na tych, którzy polecali nam coś i nas zaprowadzali do nowej ekscytującej miejscówki, ukrytej przed zwykłym przechodniem. Były też osoby, które oferowali nam pomoc w robieniu zdjęć (albo ci, którzy celowo włazili w nie dla zabawy). Uczucie, że byliśmy już od dawna z tymi ludźmi znajomi nie wiadomo skąd nie opuszczało mnie. Jakbyśmy byli jedną wielką rodziną. Jakbym mieszkała w tym mieście całe życie, ale uświadomiłam to sobie dopiero w ciągu tych 6-iu dni. Zbyt dziwaczne odczucia bytowały we mnie cały czas, jednak otworzyły one mnie oczy na rzeczy o obecności których zaledwie się domyślałam.

Jeżeli chodzi o nocny Kraków......

'Decisions as I go, to anywhere I flow.

Sometimes I believe, at times I should not

I can fly high, I can go low

Today I've got a milion, tomorrow, I don't know'

'Stop claiming what you own, don't think about the show

We're all playing the same game

We're uknown and known, special and a clone'

'Make me feel the warmth, make me feel the cold

This is our call, we rise and we fall

Dancing in the moonlight, don't we have it all?'

the night Cracow... ahahah... this's the famous, the most insidious and seductive tempter, brutal, but wonderful, standing in front of which no soul can resist. It's the muse with sadistic tendencies, which guides the latest everyday tortures of your body's muscle.

I can wander and find myself again in the night Cracow for the eternity. Seems to me more likely that I'm rather obsessed with the night than with the day time face of this city. Daily walks through the town at night even without visiting any particular place - it's a serious dose of drug. Furthermore, it's a dose of legal and healthy drug. Maybe there's something sprayed at night in Cracow's air and hence precisely such odd sensations??

Less haste (than it was during the day) strolls with friends through the streets of the city with a cup of tea or coffee - it was the top of my bliss. The feeling like I didn't leave my house. Yes, we walked in the streets of the city as it would seem we in reality were hardly familiar with, but I ABSOLUTELY didn't felt that constraint, fear, desire to go back home as quickly as possible as it occurs commonly in other cities I visit or even in the city where I live currently. But it was October, night, darkness and cold. However I didn't feel any negative factors. At all. No pain in feet. No fatigue. No boredom. Although, no, wait - I felt all of them, but in the distorted way. My legs hurt. Tiredness brought me nothing but pleasure. I had seen so much throughout the day and I was only paying it off with a physical malaise. I couldn't deny myself the night Cracow in any of the 6 days of my staying there no matter what. The sadist met the masochist. It was this way.

My specific conclusion and advise to those, who will explore Cracow - walk on foot in it. Take walks. As much as you will be able to. No transport (at least as little as possible of transport). Squeeze yourself to the full from 7 AM to midnight while you're visiting Cracow city and you will see how you like it, how encouraged you are and at the end - how happy you are. So it was in my case. It's an indescribable feeling. I have to say that I already have an experience in exploring new towns "in doses" - I mean lying in a bed till lunch, then lazy visiting one pre scheduled spot by the taxi of course. In spite of this, saturated memories, which you will gain with kind of hardcore strolling through the unfamiliar city without rush, but certainly with a rhythm - can not be compared with anything else, believe me and try, please.

Well, Cracow... this city... city I had been heard of soooo many positive feedbacks before the trip exceeded all my expectations. It just did it, changed me. Cracow opened, inspired, tortured me a little, partly enlightened my soul - and then let me go. After that I understood I will not be the same anymore, in the best sense of the word.

If I'm back in this city, no one will be able to stop me. I'm 100% assured I'll go at night to the main market with a glass of tea, sit out there in the lotus position and enjoy. Meditate. Absorb. Thank.

Ya. I'm either damn internally sensitive or crazy, or possibly both. In this respect, I won't change, nobody won't change it in me. I'm the guinea pig of myself. I suddenly leave my family home and go to a foreign country alone, a few years before having severe problems with my personality and feelings ( which I personally armed myself with ). Next: dormitory-life-complexities, self-criticism on the subject of the accent, anxiety and a lack of courage and verbal skills in new language to open up to the people......

I can enumerate infinitely, but why everything at once? I shall only say for now, that since Cracow city and my recollections about it re-awakened all the receptors of perception in me, my end result is - I am satisfied with myself and happy; deeply, sincerely, spiritually, psychically and forever. And I wish all of this for you too.

Cracow - what is it? Gorgeous, daring, magnificent. Especially at night. I recommend.

___________________________________________

ночной Краков.... ахаха... это тот самый коварный и соблазнительный искуситель, брутальный, но прекрасный, перед которым не устоит не одна душа. Это муза с садистическими наклонностями руководящая последними каждодневными пытками мышц всех частей вшего тела.

Я могла бы вечно блуждать и находить себя в ночном Кракове. Сдается мне даже, что я одержима скорее ночным Краковом, а не дневным его лицом. Ежедневная прогулка по ночному городу даже без посещений каких-либо отдельных мест - это серьезная доза наркотика. Причем легального и здорового наркотика. Может в Кракове ночью просто что-то распыляют в воздухе и поэтому создаются именно такие ощущения??

Прогулки с друзьями, с меньшей чем то было в течение дня спешкой, по улицам именно этого города с чашкой чая или кофе - это был верх моего блаженства. Чувство, словно я и не выходила из дома. Да, мы гуляем на улицах, казалось бы, едва в реальности знакомого города, но я АБСОЛЮТНО не чувствовала той скованности, страха,желания поскорее возвратиться домой как это бывает часто в других посещаемых мною городах и в городе где я живу. А ведь это был октябрь, ночь, темнота и холод. Но я не чувствовала никаких негативных факторов. Вообще. Ни боли ног. Ни усталости. Ни скуки. Хотя, стойте - все это я чувствовала, но искаженно. Боль в ногах, усталость приносили мне только удовольствие. Я ведь столько повидала, а расплачивалась всего-то физическим недомоганием. Я не могла отказать себе в ночном Кракове ни в один из 6 дней моего пребывания там не смотря ни на что. Садист встретился с мазохистом. Это было так.

Конкретный мой вывод и совет тем кто будет исследовать Краков - гуляйте по нему. Гуляйте. И много. Никакого транспорта (по крайней мере как можно меньше транспорта). Выжимайте себя во время пребывания в этом городе по полной: от 7 утра до полуночи и вы поймете как вам это нравится, как вы воодушевлены, а в конце - как счастливы. Так было в моем случае. Это неописуемое ощущение. Скажу что у меня уже есть опыт исследования новых городов дозированно, то есть с лежанием в кровати до обеда и последующим посещением одного какого-нибудь намеченного местечка, с такси конечно. Но воспоминания которые вы приобретете насыщенно и с эдаким хардкором прогуливаясь по новому городу, без спешек, но определенно с ритмом - ни с чем не сравнятся, поверьте мне и попробуйте, прошу.

Ну а Краков... этот город.. на счет которого я слышала перед поездкой стооолько позитивных отзывов превзошел все мои ожидания. Он просто взял и изменил меня. Открыл, вдохновил, помучал немного, вразумил отчасти - и пустил. После этого я поняла,что прежней уже не буду, в наилучшем смысле этого слова.

Вернись я снова в тот город - никто меня не удержит. Я на 100% пойду ночью на главный рынок со стаканом чая, сяду на там в позу лотоса и буду наслаждаться. Медитировать. Поглощать. Благодарить.

Да. Я либо чертовски внуртенне чувствительна, либо сумасшедша, а, возможно, и то и другое. В этом плане я не изменюсь, меня не изменят. Я свой же подопытный кролик. Я неожиданно выезжаю одна из дома в другую страну, несколько лет перед этим имея серьезные проблемы с самой собой, со своей личностью и чуствами, в которые сама себя и воорудила. Далее общажный жестяк, самокритика по теме акцента, боязнь и отсутствие словестного умения и смелости открыться людям.......

Я могу перечислять бесконечно, но зачем так сразу? Скажу только так, раз уж Краков и воспоминания о нем вновь возбудили во мне все рецепторы восприятия, то мой конечный результат - я довольна собой и счастлива; глубоко, искренне, душевно, физически, .. и навсегда. И желаю всего этого и вам.

Краков - каков он? Шикарен, дерзок и прекрасен. Особенно ночью. Советую.

___________________________________________

nocny Kraków...... ahahh...... to jest właśnie ten słynny, podstępny i uwodzicielski kusiciel, brutalny, ale zdumiewający, stając przed którym żadna dusza nie wytrzyma. Jest to muza ze skłonnościami sadystycznymi, która kieruje ostatnimi torturami codziennymi wszystkich mięśni waszego ciała.

Mogę błądzić i ponownie odnaleźć siebie w nocnym Krakowie cała wieczność. Wydaje mi się, że opętana jestem raczej nocnym, a nie dziennym obliczem tego miasta. Spacery na co dzień po nocnym Krakowie, nawet bez odwiedzania jakiegoś konkretnego miejsca - to już poważna dawka narkotyku. Ponadto, legalnego i zdrowego narkotyku. Być może nocą nad miastem rozpryskiwane w powietrze jest coś i stąd takie dziwne odczucia?

Przechadzki ze znajomymi ze słabszym, niż to było w ciągu dnia, pośpiechem z kubkiem herbaty lub kawy na starym rynku - to szczyt mojej rozkoszy. Tak, spacerowaliśmy na ulicach miasta, w którym w praktyce ledwie się orientowaliśmy, ale ABSOLUTNIE nie czułam tego skrępowania, strachu, ochoty jak najszybciej wrócić do domu jak to bywa często w innych miastach, które zwiedzam lub w mieście, w którym obecnie mieszkam. A przecież to był październik, noc, mrok i zimno. Jednak nie czułam żadnych czynników negatywnych. W ogóle. Ani bólu w stopach. Ani zmęczenia. Ani nudy. Choć nie, czekajcie - odczuwałam to wszystko, ale w sposób zniekształcony. Moje nogi bolały. Zmęczenie przynosiło mi tylko przyjemność. Widziałam tyle przez dzień, a spłacałam to tylko złym samopoczuciem fizycznym. Nie mogłam odmówić sobie w nocnym Krakowie w którymkolwiek z 6-ui dni swego pobytu tam niezależnie od niczego. Sadysta spotkał masochistę. To było tak.

Moja wyraźna konkluzja i porada dla tych, którzy będą odkrywali dla siebie Kraków - chodźcie po nim na piechotę. Spacerujcie. I to dużo. Żadnych środków transportu (lepiej jak najmniej transportu). Idźcie na całość w wyciskaniu siebie w tym mieście: od 7 rano do północy, a zobaczycie jak to wam się podoba, jak jesteście ożywieni, a w końcu - jak jesteście szczęśliwi. Tak było w moim przypadku. Jest to uczucie nie do opisania. Muszę powiedzieć, iż mam doświadczenie w zwiedzaniu nowych miast "w dawkach", czyli z walaniem się w łóżku do obiadu, a następnie z wizytacją leniwą jednego wcześniej zaplanowanego miejsca, taksówką oczywiście. Na przekór temu, nasycone wspomnienia, które zdobędziecie przez przechodzenie się po nowym mieście z pewnym hardcorem bez pędu, ale zdecydowanie z rytmem - nie da się porównać z niczym innym, uwierzcie mi i spróbujcie, proszę.

Cóż, Kraków.... to miasto..... miasto, o którym tak dużo pozytywnych opinii słyszałam przed wycieczką przekroczył wszelkie moje oczekiwania. Po prostu zrobił to, zmienił mnie. Otworzył, zainspirował, torturował troszeczkę, częściowo oświecił moją duszę i rozum - i puścił. Potem zdałam sobie sprawę, że taka sama już nie będę, w najlepszym tego słowa znaczeniu.

Jeśli będę z powrotem w Krakowie, nikt w stanie nie będzie mnie powstrzymać. Jestem 100% pewna, że znów pójdę w nocy na rynek główny ze szklanką herbaty, usiądę tam w pozycji lotosu i będę się cieszyć. Medytować. Pochłaniać. Dziękować.

Tak. Jestem albo cholernie wrażliwa wewnętrznie, albo szalona, a może i jedno i drugie. Pod tym względem nigdy się nie zmienię, nikt tego we mnie nie przerobi. Jestem królikiem doświadczalnym samej siebie. Nieoczekiwanie opuszczam dom rodzinny i sama jadę do obcego kraju, jeszcze parę lat przed tym mierząc się z własną osobowością i plątaniną uczuć, w które świadomie się uzbroiłam. Dalej: komplikacje życia bursowego, samokrytyka na temat akcentu, lęk, brak odwagi lub wystarczających umiejętności językowych by otworzyć się ludziom....

Mogę wyliczać w nieskończoność, ale po co wszystko naraz? W tym momencie powiem tylko tyle, że skoro Kraków i moje wspomnienia o wycieczce tam obudzili we mnie wszelkie receptory postrzegania świata, to mój wynik końcowy brzmi - jestem z siebie zadowolona i szczęśliwa; głęboko, szczerze, duchowo, psychicznie i na zawsze. Życzę wam tego wszystkiego również.

Kraków - jaki on więc jest? Przepiękny, zuchwały, imponujący. Zwłaszcza w nocy. Polecam.